De Europese Ondernemingsraad (Eor). de Europese Richtlijn Van 22 September 1994 Inzake Informatie En Raadpleging Van Werknemers in Europese Ondernemin PDF

Met de richtlijn van 22 september 1994 werd na meer dan 20 jaar discussie een belangrijke stap gezet in de richting van transnationale informatie en raadpleging van werknemers in ondernemingen, die op het Europese continent actief zijn met minstens 1000 werknemers en 150 in twee Lid-Staten van de EU. Deze richtlijn is van belang zowel voor de Europese hoofdkwartieren als voor de afdelingen van de geviseerde ondernemingen. Het gaat om honderden ondernemingen en duizenden afdelingen. Deze richtlijn is wellicht de belangrijkste die op het domein van het Europees arbeidsrecht genomen werd. De reden is eenvoudig: voor de eerste keer komt er een Europese instelling, de EOR, die een eigen dynamiek gaat ontwikkelen en Europese strategien veronderstelt niet alleen voor management, maar ook voor werknemers, die tot nu toe lokaal konden optreden. De Europese vakbeweging krijgt een ballon vol zuurstof. De richtlijn gaat in op de patronale verzuchting naar autonomie en flexibiliteit. Ondernemingen krijgen de tijd om voor 22 september 1996 een eigen EOR of procedure op te zetten in afspraak met de vertegenwoordigers van de werknemers.Komt er geen overeenkomst dan komt er een verplichte EOR met vastgelegde informatie en raadplegingsbevoegdheden. Er is dus een keuze en Europa staat bol van vergaderingen en conferenties waarbij ondernemingen en werknemersvertegenwoordigers zich beraden over de te volgen strategien. De richtlijn dient ook in nationaal recht omgezet en dat wordt een hele klus met onverwachte juridische hindernissen. Het boek van Blanpain en Windey tracht om de talrijke betrokken partijen bij te staan bij hun keuze. Het bevat twee delen: vooreerst wordt aandacht besteed aan informatie en raadpleging in het algemeen en vooral in Europese context

HERUNTERLADEN

ONLINE LESEN